Hoe één maand na de bevrijding lukte wat na 15 jaar praten voor de oorlog nooit was gelukt

De directeur van de waterleidingmaatschappij in Zeeuws-Vlaanderen wees er in het begin van 1945 al op dat vooral in het Westen van Zeeuws-Vlaanderen een noodtoestand dreigde. In dit gebied lagen namelijk gemeenten die nog nooit waren aangesloten op het waterleidingnet. Het ging om 11 gemeenten, waarvan slechts twee gemeenten eerder een zelfstandige waterleiding hadden gekend.  

In de gemeenten die nog niet aangesloten zijn op het waternet hadden de inwoners het zwaar. Ze waren aangewezen op regenwater, wat vaak werd opgevangen op de daken en goten van de huizen. De meeste huizen waren echter verwoest tijdens de oorlog en materialen om ze te vervangen waren er in 1945 nog niet. De opvang van water was daardoor niet groot genoeg. 

De directeur van de waterleidingmaatschappij in Zeeuws-Vlaanderen, Gerard Dikötter, zorgde eerst voor noodoplossingen in dit gebied, zodat de inwoners niet zonder water kwamen te zitten. Er werden grote regenbakken verzameld, die gevuld werden door tankwagens met water uit de waterleidingen. Slechts een maand later had Dikötter alle gemeentebesturen overgehaald om toe te treden bij de watermaatschappij.  

Een lange termijn-oplossing was hiermee gevonden. Ook de twee ontbrekende gemeenten uit Oost-Zeeuws-Vlaanderen besloten deel te nemen. Hiermee was één maand na de bevrijding gelukt wat na 15 jaar praten voor de oorlog nooit was gelukt: heel Zeeuws-Vlaanderen aangesloten op het drinkwaternet. Het dorp Overslag werd als een van de laatste dorpen in Zeeuws-Vlaanderen aangesloten op het waternet.